(Jeugd)specialist of generalist???

Jarenlang heb ik gewerkt als jeugdbibliothecaris. In een tijd dat je binnen dat vak van alles deed: niet alleen organiseerde je allerlei leesbevorderingsactiviteiten, ontving je zelf groepen kinderen, maar zat je ook ouderwets achter het inlichtingenbureau in de jeugdbibliotheek. Ik vond het contact met kinderen heerlijk, ze kenden mij en van velen wist ik wat ze graag lazen. Kortom: ik denk dat ik een jeugdbibliothecaris was in hart en nieren.

Door allerlei omstandigheden, verhuizing, kinderen en part-time willen werken, ben ik nu alweer een poosje bibliothecaris specialist. Het woord specialist mocht ik achter mijn naam zetten, nadat ik de Post HBO-opleiding "Marketing door bibliotheken" had gevolgd en daardoor een functieschaal omhoog ging.
Ik moet vaak lachen om dat woord specialist, want ben ik dat wel? Ik vind mijn werk nog steeds leuk, want het is ontzettend afwisselend. Maar nooit kun je goed de diepte in, het is een beetje van alles wat. Van de collectievorming, het organiseren van een culturele avond voor volwassenen tot meedenken over het winkelconcept: wie doet mij dat na in slechts 20 uurtjes per week? Want ook het jeugdbibliotheekwerk moet er ook eens ingepropt worden. Dus tja, soms moet er iets in vrije tijd gebeuren. Ik denk dat meer collega's specialisten dit zullen herkennen.

Door al die verschillende werkzaamheden voel ik mij meer een generalist dan een specialist, maar ach, wat maakt het uit: het beestje moet een naam hebben. Liever generalist, dan dat ik zo moet eindigen als specialist:



Toch kruipt het bloed soms waar het niet kan gaan. Afgelopen week mocht ik meedenken over een mogelijke Rijmreis 2009, mocht ik weer eens ouderwets een klas kinderen ontvangen en zag ik hoe enthousiast een klas aan het Leesvirusproject werkt.
Als ik dat zie en mag ervaren: ja dan gaat mijn jeugdbibliothecaris hart weer sneller kloppen!