Blogkermis; houd rekening met je klant

De volgende blogkermis wordt verzorgd door Weerwatgeleerd en volgens mij ben ik nog op tijd. Er is al heel wat geschreven over dit onderwerp, wat ik ga doen is dicht bij mijn eigen praktijk blijven en me houden aan het verzoek om niet meer dan 500 woorden aan deze blogpost te wijden.

Als kind was ik verzot op het touwtje trekken, spannend wat dit voor moois naar boven zou brengen. Ik kan me herinneren dat ik altijd driemaal mocht trekken.



Touwtje 1

Ondanks alle web 2.0 cursussen denkt de klant nog steeds dat de bibliotheek er is om boeken te lenen.

Het laatste jaar ben ik veel bezig geweest met het bestuderen van onze klantgroepen. We hebben ons filiaal volgens het winkelconcept heringericht. En wat blijkt: binnen de dorpsformule willen onze traditionele gezinnen en welvarende genieters niets liever dan boeken. Ze zouden ook matig geinteresseerd zijn in andere activiteiten van de bibliotheek. Dit blijkt in de praktijk mee te vallen; activiteiten, gericht op de vrouw (80 procent van onze klant is vrouw!) doen het goed en zorgen voor een goedgevulde zaal.
Verder zit onze klant volgens het onderzoek graag op MSN, Schoolbank en ik denk zelf ook op Hyves. Onze bibliotheekhyves, die voorzichtig groeit, bestaat voornamelijk uit vrouwelijke leden (niet alleen bibliotheekleden, maar ook collega’s) en 61 procent van onze hyvesbezoekers is ook vrouw.
De klant denkt niet alleen dat we boeken hebben, maar wil deze ook van ons en wat is daar mis mee? De klant is immers koningin.
De nieuwe vaardigheden, die we dankzij o.a. 23 Dingen hebben geleerd kunnen we inzetten om onze andere activiteiten aan de vrouw te brengen. Dus niet alleen een "ouderwets" persbericht, maar ook bijvoorbeeld een bericht op Hyves en weblog. Voorlopig zal dit naast elkaar moeten plaatsvinden, want onze klant hangt aan tradities en doet het merendeel van het bibliotheekpersoneel dit ook niet?

Touwtje 2
Met deze laatste vraag kom ik meteen op de volgende.

Hoe worden klanten mediawijzer?

Hier kan ik kort over zijn: dit worden zij niet, zolang wij dat ook nog niet zijn.
Want er is nog slechts een klein deel dat zich suf blogt, twittert enz. De cursus 23 Dingen was een eerste stap naar mediawijsheid onder het personeel. Wat dat betreft is het goed dat er op vele fronten wordt nagedacht over een soort vervolg.
Aan de andere kant: zit onze klant te wachten op al dat geblog en getwitter? Ik heb nu het idee dat we bloggen, twitteren om nieuwe contacten voor ons eigen bibliotheeknetwerk op te doen. Natuurlijk doe je zo wel weer leuke nieuwe ideeen op, en die kun je aanwenden voor je eigen klant.
Ik vind het wel een kunst om uit al die informatie datgene eruit te vissen wat voor je eigen bibliotheekpraktijk bruikbaar is.

Touwtje 3

Merkt de klant iets van onze activiteiten op web 2.0 en heeft het zin daarmee door te gaan?

Het merendeel van de klant zal het niet in de gaten hebben, maar komt via de traditionele kanalen aan onze informatie. Tot de traditionele kanalen behoren inmiddels ook onze mailinglijsten en informatie op onze website. Want de klant is wel op het web te vinden en emailen voor haar is ook heel gewoon. Blijven verwijzen naar onze nieuwe kanalen doen we dus veelvuldig om zo de klant te blijven attenderen op de mogelijkheden binnen web 2.0.
Conclusie: geen paal en perk stellen, maar wel rekening houden met de klant, waar je voor werkt. In een grote stad met studenten en meer hoogopgeleiden staat men waarschijnlijk meer open voor bijvoorbeeld een weblog en nieuwe ontwikkelingen. In een dorp zal dit heel anders liggen.

553 woorden!

Foto: Woordenaar